အေမ့ လက္ေရး
မာက္ပိုင္းရွမ္းျပည္နယ္အစြန္အဖ်ားက ၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့အေမ
ျမန္မာစကား ေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္ဘူး။ ေတာင္ၾကီးကိုေရာက္ေတာ့
ျမန္မာစကားကို မျဖစ္မေန အေမေျပာရတယ္။ ေတာင္ၾကီးကေန အင္းသားရြာ တစ္ရြာမွာအေျခခ်ေတာ့ အေမရဲ႕ျမန္မာစကားမွာ မပီကလာ အင္းသားသံေတြ ညႇပ္ပါေနတယ္။ အေမ ျမန္မာစာမတတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔ စာက်က္ရင္ ေဘးမွာထိုင္ျပီး ညနက္သန္းေခါင္အထိ အေမအေဖာ္ျပဳတတ္တယ္။ ကြ်န္မတို႔ရြတ္ဖတ္တဲ့ ျမန္မာစာေတြကို အေမ ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္တတ္တယ္။ တရုတ္စာကိုေတာ့ အေမ အေတာ္အသင့္ ေရးႏိုင္ဖတ္ႏိုင္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက
ကြ်န္မတို႔ကို တရုတ္စာသင္၊ စာျပေပးေပမယ့္ အေမ့လက္ေရးကို ကြ်န္မ ေသခ်ာမမွတ္မိဘူး။ အိမ္က ျပကၡဒိန္ေပၚမွာ ပ်ဳိးႏုတ္၊ ေကာက္စိုက္တဲ့ရက္ကို အေမေရးမွတ္တတ္ေပမယ့္ အေမ့လက္ေရးကို ကြ်န္မ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ပဲထားခဲ့မိတယ္။
ကြ်န္မ ေတာင္ၾကီးေရာက္ေတာ့ ရြာနဲ႔လည္း သိပ္မေဝး၊
ေန႔ခ်င္းသြားျပန္လို႔ရတဲ့အတြက္ အေမ့ကိုလြမ္းရင္ ရြာျပန္၊ အေမကလည္း ကြ်န္မတို႔ကိုလာၾကည့္နဲ႔ စာတတန္၊ ေပတတန္ မဆက္သြယ္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ နဂိုကတည္းက အမွတ္မထားမိတဲ့အေမ့လက္ေရးက ကြ်န္မနဲ႔ ပိုစိမ္းသြားေတာ့တယ္။
ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာဆက္သင္ခြင့္ရမွ အေမ့လက္ေရးကိုဖတ္ဖို႔ ကၽြန္မအခြင့္ၾကံဳလာခဲ့တယ္။ ရြာမွာ ဖုန္းမရွိတဲ့အတြက္၊ ဖုန္းေျပာဖို႔ရက္ခ်ိန္းေတြ ယူေနရတဲ့အတြက္ အေမက သူေျပာခ်င္တာကိုေရးျပီး ကြ်န္မဆီ ပို႔ခဲ့တယ္။ ေရးက်င့္မရွိတာ ၾကာလို႔ပဲလား... အဖတ္ပဲရွိျပီး အေရးမရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လား၊ စားဝတ္ေနေရးနဲ႔ လံုးခ်ာလိုက္ေနရလို႔ စာဖတ္ခ်ိန္နည္းခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လား.. ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္ စာလံုးေတြ၊ အစက္ေတြလိုျပီး အစက္ေတြပိုေနတဲ့ စာလံုးအမွားေတြနဲ႔ အေမ့လက္ေရးကိုျမင္စက ကြ်န္မ မနည္းဖတ္ယူခဲ့ရတယ္။
အေမေပးပို႔လိုက္တဲ့စာတိုင္းမွာ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ဖို႔၊ စာၾကိဳးစားဖို႔၊ ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ ပညာကိုဆံုးခန္းတိုင္ သင္ယူဖို႔၊ ေငြလိုရင္ ေဆြမ်ဳိးေတြဆီက ခဏယူသံုးပါ၊ အေမ မရရေအာင္ရွာျပီး ဆပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြပဲျဖစ္တယ္။ အေမ့စာကိုဖတ္ျပီး အေမ့ကို သတိရစိတ္နဲ႔ ခဏေလာက္ ကြ်န္မဝမ္းနည္းသြားမိတယ္။ ျပီးရင္ စာကို စာအိတ္ထဲျပန္ထည့္ျပီး တစ္ေနရာရာမွာ သိမ္းထားလိုက္တယ္။ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ပါပဲ။
အေမဆံုးျပီး ႏွစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ကြ်န္မ အိမ္တစ္ေခါက္ ျပန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေျခရာလက္ရာမပ်က္ ေသာ့ခတ္ထားတဲ့အေမ့အခန္းကို ကြ်န္မအလြမ္းေျပ ဝင္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေမရဲ႕ဘီရိုေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္မ စိတ္ဝင္စားျပီး ယူၾကည့္မိတယ္။ ကြ်န္မနာမည္နဲ႔ အစခ်ီထားတဲ့ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ ေရးလက္စ စာေတြ၊ ဖ်က္ရာ ျပင္ရာ ဗလာပြနဲ႔ စာတိုေလးေတြက ဗလာစာအုပ္နဲ႔ အျပည့္ပါပဲ။ ကြ်န္မဆီ စာတစ္ေစာင္ေရးဖို႔ အေမဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူ အားစိုက္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ေရးရာ၊ ျခစ္ရာေတြ ပြေနတဲ့ ဗလာစာအုပ္ေလးကသက္ေသပါ။ ကြ်န္မရဲ႕လက္ေတြ စာရြက္ကို အဆက္မျပတ္လွန္ေနသလို ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြလည္း အဆက္မျပတ္ စီးဆင္းလို႔ေနတယ္။
ဖတ္ျပီး အမွတ္တမဲ့ ေခါက္သိမ္းထားခဲ့တဲ့ အေမရဲ႕မညီမညာ လက္ေရးေတြမွာ ခြန္အားဘယ္ေလာက္ပါခဲ့သလဲ...အခ်ိိန္ဘယ္ေလာက္ ယူခဲ့ရသလဲ... ဘယ္ေလာက္ အားစိုက္ခဲ့ရသလဲ.. ကြ်န္မ မသိခဲ့ပါဘူး။
အခုေတာ့ ဝါက်င္က်င္ စာရြက္ေပၚမွာ မင္ေရာင္ေဖ်ာ့ေနျပီျဖစ္တဲ့ အေမ့လက္ေရးေတြက အေမ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ အေမ့ကိုယ္စား ကြ်န္မကို ေျပာဆိုဆံုးမေနသလိုပါပဲ။
လဲက်သြားခ်ိန္ ျပန္ထဖို႔ ကြ်န္မကို ခြန္အားေတြေပးေနခဲ့တယ္။
အားငယ္ခ်ိန္ အားတင္းထားႏိုင္ဖို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျဖည့္ေပးေနခဲ့တယ္။
ေက်းဇူးပါ အေမ... ေက်းဇူးဆုိတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ မလံုေလာက္မွန္းသိေပမဲ့ အေမ့ကို ကြ်န္မ အရမ္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
မ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္းရေအာင္
ကြ်န္မရဲ႕မီးအိမ္ကို ထြန္းညႇိခဲ့သူဟာ အေမပါ။
စိတ္ဓာတ္ေတြ လဲျပိဳမသြားေအာင္
ကြ်န္မရဲ႕ဝိညာဥ္ကို ပဲ့ကိုင္ခဲ့သူဟာ အေမပါ။
လမ္းခရီးဆံုးထိ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္
အားအင္ေတြျဖည့္ေပးခဲ့တာ အေမပါ...အေမ။
Credit: ႏိုင္းႏိုင္းစေန
ျမန္မာစကား ေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္ဘူး။ ေတာင္ၾကီးကိုေရာက္ေတာ့
ျမန္မာစကားကို မျဖစ္မေန အေမေျပာရတယ္။ ေတာင္ၾကီးကေန အင္းသားရြာ တစ္ရြာမွာအေျခခ်ေတာ့ အေမရဲ႕ျမန္မာစကားမွာ မပီကလာ အင္းသားသံေတြ ညႇပ္ပါေနတယ္။ အေမ ျမန္မာစာမတတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔ စာက်က္ရင္ ေဘးမွာထိုင္ျပီး ညနက္သန္းေခါင္အထိ အေမအေဖာ္ျပဳတတ္တယ္။ ကြ်န္မတို႔ရြတ္ဖတ္တဲ့ ျမန္မာစာေတြကို အေမ ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္တတ္တယ္။ တရုတ္စာကိုေတာ့ အေမ အေတာ္အသင့္ ေရးႏိုင္ဖတ္ႏိုင္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက
ကြ်န္မတို႔ကို တရုတ္စာသင္၊ စာျပေပးေပမယ့္ အေမ့လက္ေရးကို ကြ်န္မ ေသခ်ာမမွတ္မိဘူး။ အိမ္က ျပကၡဒိန္ေပၚမွာ ပ်ဳိးႏုတ္၊ ေကာက္စိုက္တဲ့ရက္ကို အေမေရးမွတ္တတ္ေပမယ့္ အေမ့လက္ေရးကို ကြ်န္မ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ပဲထားခဲ့မိတယ္။
ကြ်န္မ ေတာင္ၾကီးေရာက္ေတာ့ ရြာနဲ႔လည္း သိပ္မေဝး၊
ေန႔ခ်င္းသြားျပန္လို႔ရတဲ့အတြက္ အေမ့ကိုလြမ္းရင္ ရြာျပန္၊ အေမကလည္း ကြ်န္မတို႔ကိုလာၾကည့္နဲ႔ စာတတန္၊ ေပတတန္ မဆက္သြယ္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ နဂိုကတည္းက အမွတ္မထားမိတဲ့အေမ့လက္ေရးက ကြ်န္မနဲ႔ ပိုစိမ္းသြားေတာ့တယ္။
ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာဆက္သင္ခြင့္ရမွ အေမ့လက္ေရးကိုဖတ္ဖို႔ ကၽြန္မအခြင့္ၾကံဳလာခဲ့တယ္။ ရြာမွာ ဖုန္းမရွိတဲ့အတြက္၊ ဖုန္းေျပာဖို႔ရက္ခ်ိန္းေတြ ယူေနရတဲ့အတြက္ အေမက သူေျပာခ်င္တာကိုေရးျပီး ကြ်န္မဆီ ပို႔ခဲ့တယ္။ ေရးက်င့္မရွိတာ ၾကာလို႔ပဲလား... အဖတ္ပဲရွိျပီး အေရးမရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လား၊ စားဝတ္ေနေရးနဲ႔ လံုးခ်ာလိုက္ေနရလို႔ စာဖတ္ခ်ိန္နည္းခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လား.. ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္ စာလံုးေတြ၊ အစက္ေတြလိုျပီး အစက္ေတြပိုေနတဲ့ စာလံုးအမွားေတြနဲ႔ အေမ့လက္ေရးကိုျမင္စက ကြ်န္မ မနည္းဖတ္ယူခဲ့ရတယ္။
အေမေပးပို႔လိုက္တဲ့စာတိုင္းမွာ က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္ဖို႔၊ စာၾကိဳးစားဖို႔၊ ေနာက္ဆံမတင္းဘဲ ပညာကိုဆံုးခန္းတိုင္ သင္ယူဖို႔၊ ေငြလိုရင္ ေဆြမ်ဳိးေတြဆီက ခဏယူသံုးပါ၊ အေမ မရရေအာင္ရွာျပီး ဆပ္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြပဲျဖစ္တယ္။ အေမ့စာကိုဖတ္ျပီး အေမ့ကို သတိရစိတ္နဲ႔ ခဏေလာက္ ကြ်န္မဝမ္းနည္းသြားမိတယ္။ ျပီးရင္ စာကို စာအိတ္ထဲျပန္ထည့္ျပီး တစ္ေနရာရာမွာ သိမ္းထားလိုက္တယ္။ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ပါပဲ။
အေမဆံုးျပီး ႏွစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ကြ်န္မ အိမ္တစ္ေခါက္ ျပန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေျခရာလက္ရာမပ်က္ ေသာ့ခတ္ထားတဲ့အေမ့အခန္းကို ကြ်န္မအလြမ္းေျပ ဝင္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေမရဲ႕ဘီရိုေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္မ စိတ္ဝင္စားျပီး ယူၾကည့္မိတယ္။ ကြ်န္မနာမည္နဲ႔ အစခ်ီထားတဲ့ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ ေရးလက္စ စာေတြ၊ ဖ်က္ရာ ျပင္ရာ ဗလာပြနဲ႔ စာတိုေလးေတြက ဗလာစာအုပ္နဲ႔ အျပည့္ပါပဲ။ ကြ်န္မဆီ စာတစ္ေစာင္ေရးဖို႔ အေမဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူ အားစိုက္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ေရးရာ၊ ျခစ္ရာေတြ ပြေနတဲ့ ဗလာစာအုပ္ေလးကသက္ေသပါ။ ကြ်န္မရဲ႕လက္ေတြ စာရြက္ကို အဆက္မျပတ္လွန္ေနသလို ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေတြလည္း အဆက္မျပတ္ စီးဆင္းလို႔ေနတယ္။
ဖတ္ျပီး အမွတ္တမဲ့ ေခါက္သိမ္းထားခဲ့တဲ့ အေမရဲ႕မညီမညာ လက္ေရးေတြမွာ ခြန္အားဘယ္ေလာက္ပါခဲ့သလဲ...အခ်ိိန္ဘယ္ေလာက္ ယူခဲ့ရသလဲ... ဘယ္ေလာက္ အားစိုက္ခဲ့ရသလဲ.. ကြ်န္မ မသိခဲ့ပါဘူး။
အခုေတာ့ ဝါက်င္က်င္ စာရြက္ေပၚမွာ မင္ေရာင္ေဖ်ာ့ေနျပီျဖစ္တဲ့ အေမ့လက္ေရးေတြက အေမ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ အေမ့ကိုယ္စား ကြ်န္မကို ေျပာဆိုဆံုးမေနသလိုပါပဲ။
လဲက်သြားခ်ိန္ ျပန္ထဖို႔ ကြ်န္မကို ခြန္အားေတြေပးေနခဲ့တယ္။
အားငယ္ခ်ိန္ အားတင္းထားႏိုင္ဖို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျဖည့္ေပးေနခဲ့တယ္။
ေက်းဇူးပါ အေမ... ေက်းဇူးဆုိတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ မလံုေလာက္မွန္းသိေပမဲ့ အေမ့ကို ကြ်န္မ အရမ္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
မ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္းရေအာင္
ကြ်န္မရဲ႕မီးအိမ္ကို ထြန္းညႇိခဲ့သူဟာ အေမပါ။
စိတ္ဓာတ္ေတြ လဲျပိဳမသြားေအာင္
ကြ်န္မရဲ႕ဝိညာဥ္ကို ပဲ့ကိုင္ခဲ့သူဟာ အေမပါ။
လမ္းခရီးဆံုးထိ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္
အားအင္ေတြျဖည့္ေပးခဲ့တာ အေမပါ...အေမ။
Credit: ႏိုင္းႏိုင္းစေန
Myanmar Kyat Converter
Leave a Comment