၀တ္လဲေတာ္ေရႊပုဆိုး တန္းထိုးလုိ႕ၾကိဳမယ္

ဆရာမ ခင္ခင္ထူးရဲ႕ ပရိတ္သတ္ၾကီးအတြက္ စာအုပ္ေကာင္းေလးတစ္အုပ္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။စာအုပ္နာမည္က ၀တ္လဲေတာ္ေရႊပုဆိုး တန္းထိုးလို႕ၾကိဳမယ္။ဒီကိုနွိပ္ပါ

"အျပန္မဲ့ ေမတၱာ" ဦးမ်ဳိးေ၀ အိမ္ထဲသုိ ့ လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ သြပ္မုိးထရံကာ အိမ္ ျဖစ္ျပီး အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္း မ၀င္။ ဖိနပ္ခြ်တ္တြင္လည္း သဲအလိမ္းလိမ္းျဖင့္ညစ္ေထးေနသည္။ ဧည့္ခန္းသည္လည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး အေထြ ေထြေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ရွုပ္ပြေနသည္။ ညက စားထားဟန္တူေသာထမင္းပန္းကန္ ဟင္းပန္းကန္ မ်ားမွ အစ အိပ္ယာလိပ္မ်ား အဆုံး။ သူ ဧည့္ခန္းမွမ်က္စိလြႊဲလုိက္သည္။ အိမ္တံခါးမၾကီးမွ ေနာက္ေဖး မီးဖုိေခ်ာင္အထိ တုိးလွ်ဳိေပါက္ ျမင္ေနရသည္။ မီးဖုိခန္းႏွင့္ ကပ္လွ်က္တြင္ အခန္းတစ္ခု ရွိသည္။ ထုိအ ခန္းေရွ ့တြင္ညဳိညစ္ညစ္ ပိတ္ျခင္ေထာင္တစ္လုံးေထာင္ထားသည္။ ေဘးတြင္ ေထြးခံတစ္လုံး သတၳဳေရေႏြး ခရားတစ္လုံးခ်ထားသည္။ မီးဖုိထဲတြင္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး ခ်က္ျပဳတ္ေနသည္။ ကုိတင္ေဆာင့္ သမီးျဖစ္ဟန္ တူသည္။ အိမ္ေရွ ့တြင္ဧည့္သည္ေရာက္ေနသည္ကုိ ျမင္ဟန္မတူ။ ကုိတင္ေဆာင္ႏွင့္သူမွာ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြ မ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ကုိတင္ေဆာင့္ အိမ္သုိ ့သူ တစ္ၾကိမ္သာေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ ကုိတင္ေဆာင့္ အမ်ဳိးသမီးဆုံးတုန္းက ျဖစ္သည္။ ကုိတင္ေဆာင့္တြင္ သမီးတစ္ေယာက္ သာရွိသည္။ တေလာက မိတ္ေဆြ တစ္ဦးေျပာမွ ကုိတင္ေဆာင္က်န္းမာေရးမေကာင္းေၾကာင္း ေလျဖတ္ထားေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။ " ကုိတင္ေဆာင္ နဲ ့ေတြ ့ခ်င္လုိ ့ပါခင္ဗ်ာ" မီးဖုိေခ်ာင္မွ ကုိတင္ေဆာင့္သမီး ၾကားေလာက္ေသာ အသံျဖင့္ သူ ေအာ္လုိက္သည္။ ပိတ္ျခင္ေထာင္ လွုပ္လွုပ္ရွားရွားျဖစ္သြားျပီး အတြင္းမွ ျခင္ေထာင္ကုိ လက္ တစ္ဖက္ ျဖင့္ပင့္ၾကည့္သည္။ သူ ့မိတ္ေဆြ ကုိတင္ေဆာင္ပဲျဖစ္ရေပမည္။ မီးဖုိထဲမွ ကုိတင္ေဆာင့္ သမီး အျပင္ထြက္လာသည္။ ၀၀ ဖုိင့္ဖုိင့္ႏွင့္ ႏွုတ္ခမ္းမွာ ၀က္ႏွုတ္သီးမ်ားကဲ့သုိ ဆူေန၏။ တမင္ဆူ လား နဂုိဆူလား သူ မသိ ပါေခ်။ ႏွုတ္မွလည္း တစ္စုံတစ္ရာကုိ ေရရြတ္လာသည္။ စုိေနေသာလက္မ်ားကုိ ထမီ ျဖင့္သုတ္ လွ်က္ က အိမ္ေရွ ့သို ့ေရာက္ လာသည္။ အိမ့္ၾကမ္းျပင္ တသိမ့္မသိမ့္လွုပ္ခါသြား၏။ " ေအာ္ အေဖ့ မိတ္ေဆြထင္တယ္ ထုိင္ ဦးေလး" ေျခရင္းတြင္ ေထာင္ထားေသာ တံျမက္စည္း ကုိဆြဲ ကာ သူ ့ကုိ ထုိင္ပါဟုေျပာေသာ ေနရာကုိ ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းလွဲလိုက္သည္။ ပိတ္ျခင္ေထာင္ထဲမွာ တ၀ူး၀ူးအသံ ထြက္လာသည္။ " ခဏေနဦးေလ ဒီမွာ ဧည့္သည္ထုိင္ဖုိ ့တံျမက္စည္းလွဲေနတယ္" သမီးလုပ္သူ၏ေလသံက လုံး၀ႏူးညံ့မွုမရွိ။ တံျမက္စည္း ကုိ ေဂါက္ခနဲ ျပန္ေထာင္ျပီး ပိတ္ျခင္ေထာင္ကုိ ဆြဲတင္လုိက္သည္။ ျခင္ေထာင္စြန္းမ်ားကုိ ဖ်ာေအာက္ဖိထား၍ ျခင္ေထာင္ ပင့္အတင္တြင္ ကုိတင္ေဆာင့္ ခႏၶာကုိယ္ပင္ ေျမာက္တက္လာ၏။ ဆုိထုိင္း၍ အနံ ့အသက္မေကာင္းေသာ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ အသာထုိင္ခ်လုိက္သည္။ ကုိတင္ေအာင္ ဆီးလည္း ထိန္းႏုိင္ပုံမရပါေခ်။ မေတြ ့ရသည္မွာ တစ္ႏွစ္ပင္မျပည့္ေသးပါ။ ကုိတင္ေဆာင္ အုိဇာသြားလုိက္ သည့္ျဖစ္ခ်င္း။ သူ ႏွင့္ ကုိတင္ေဆာင္ အသက္ကြာလွ လြန္ေရာကြ်ံေရာ သုံးႏွစ္သာရွိမည္။ သူ ့အသက္ ၅၅ ဆုိလွ်င္ ကုိတင္ေဆာင္ မွာ ၅၈-၅၉ သာရွိဦးမည္။ အျဖဴေရာင္ ဆံပင္ တုိ ့က အညီမညာ ပြေရာင္းေရာင္း ရွိေနသည္။ မ်က္တြင္းမ်ားက ခ်ဳိင့္၀င္လွ်က္ မ်က္လုံးမ်ားမွာ အေရာင္မရွိ မွိန္ေဖ်ာ့၍ ေနေလ သည္။ ျပဳံးလုိက္ေတာ့ ပါးတစ္ျခမ္းက ဘယ္ဘက္သုိ ့ေစာင္းရြဲ ့သြားသည္။ ေမးရုိးမ်ားကလည္း ေငါေန၏။ မေန ့ညေနစာလား ဒီကေန ့မနက္စာလား ေတာ့မသိ ကုိတင္ေဆာင့္ ႏွုတ္ခမ္းတြင္ ေပေရေနသည္။၊သူ စကားလည္း မေျပာႏုိင္ပါေခ်။ သူ ့ရင္ထဲ နင့္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ ကုိတင္ေဆာင္က သူ၏ဘယ္ဘက္လက္ကုိ အသာဆန္ ့ထုတ္လ်က္ သူ ့ကုိ ႏွုတ္ဆက္ရွာသည္။ သူ ့ကုိေတာ့ မွတ္မိေသးသည္။ သမီးလုပ္သူက တစ္ခ်က္သာ ျပဳံးျပျပီး ေရေႏြးဗန္းသယ္ကာ ေနာက္ ပန္၀င္သြားသည္။ ပရိသႏၱာရ စကားပင္မဆုိ။ ကုိတင္ေဆာင္၏ ပိန္လွီေသာ လက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္လ်က္ ဆြံအေနသည္။ ကုိတင္ေဆာင္ ျပဳံးေသာအျပဳံးက အသက္မပါလွပါေခ်။ "ေနသာရဲ ့လား ကုိတင္ေဆာင္" ေမးသာေမးလုိက္ရေသာ္လည္း ဒီစကားသင့္ေတာ္သည္ မသင့္ေတာ္သည္ သူမသိပါေခ်။ ကုိတင္ေဆာင္ ပါးစပ္ကုိဟျပီးတစ္စုံတစ္ရာေျပာဖုိ ့ၾကဳိးစားေသာ္လည္း အိအိအအ အသံမွ လြဲ၍ စကားလုံးရယ္လုိ ့ထြက္မလာ။ "ကြ်န္မလည္း မအားဘူး ဦးေလးေရ အိမ္မွာ လူမမာက တစ္ဖက္ ကေလးေတြနဲ ့အိမ္အလုပ္က တစ္ဖက္နဲ ့" ကုိ တင္ေဆာင့္သမီးက အစမရွိ အဆုံးမရွိစကားကုိေျပာလ်က္ သယ္လာေသာ ေရေႏြးဗန္းကုိ ေဘးတြင္ခ်ျပီး ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိမ့္ေနာက္ဖက္ ျပန္၀င္သြားသည္။ ထုိ အမ်ဳိးသမီးငယ္အား ေမာ့ၾကည့္ျပီး တစ္စုံတစ္ခု ေျပာမည္ဟန္ျပင္ ေသာ္လည္း မေျပာျဖစ္လုိက္။ သူမ ႏွင့္ မရင္းႏွီးပါ။ အျပင္တစ္ေနရာ၌ေတြ ့ လွ်င္ ကုိတင္ေဆာင့္သမီးဟုပင္ သူသိမည္မဟုတ္။ သူ ့မိတ္ေဆြကုိတင္ေဆာင္ သည္ အလြန္ႏွုတ္ခ်ဳိ၍ အေျပာေကာင္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေလသည္။ ကုိတင္ေဆာင္က သူ၏ အနည္းငယ္ေကြးေနေသာ ညာဘက္လက္ကုိ အသာမျပီး ရင္ဘတ္ေပၚတင္သည္။ သူ ့ညာဘက္ တစ္ျခမ္းလုံး လွုပ္ရွား၍ ရဟန္မတူ။ ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ သူ စကားမေျပာႏုိင္ေၾကာင္း ေျခဟန္လက္ဟန္ျဖင့္ျပ၏။ " ကုိ တင္ေဆာင္ က်ေနာ္သေဘာေပါက္ပါတယ္ အားမနာပါနဲ ့ဗ်ာ။" ကုိတင္ေဆာင့္ မ်က္လုံးထဲတြင္ အားငယ္ဟန္ ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ဟန္ေတြ အျပည့္။ " ခင္ဗ်ားေနသာသလုိ သာ ေနပါဗ်ာ။" သူ ့အသံေတြ တုန္ရီလုိ ့ ေနသည္။ ကုိတင္ေဆာင္က ေရေႏြးထည့္ေသာက္ရန္ လက္ဟန္ျပရွာသည္။ သူ ့ေခါင္းဦးေဘးတြင္ ခ်ထားေသာ အဖုံးမပါ့သည့္ ဗလာစာအုပ္အေဟာင္းေလးကုိ ယူေပးဖုိ ့လက္ဟန္ျပ သျဖင့္ ယူေပးလုိက္ရသည္။ ကုိတင္ေဆာင္က အိပ္ေနလွ်က္က ဘယ္ဘက္လက္ကုိ အသုံးျပဳျပီး ဗလာစာ အုပ္တြင္ စာေတြေရးေနသည္။ ကုိယ့္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ကုိယ္မသယ္ႏုိင္သည့္ဘ၀၊ ကုိယ္ေျပာခ်င္သည္ကုိ ႏွုတ္မွ ထုတ္ေဖာ္မေျပာႏုိင္သည့္ ဘ၀သုိ ့ကုိတင္ေဆာင္ တစ္ေယာက္ ကံဆုိးျခင္းၾကီးစြာေရာက္ေနျပီ။ "အရမ္း၀မ္းသာ ေက်းဇူးတင္ မထုိင္ႏုိင္ တင္ပါးအနာ " "ဧည့္၀တ္မေက် ေတာင္းပန္" ကုိတင္ေဆာင္ ၏ ျပတ္ေတင္းျပတ္ေတာင္းေရးထားေသာ စာမ်ားကုိ ဖတ္ျပီး သူ မခ်ိျပဳံးျပဳံးမိသည္။ "ကုိတင္ေဆာင္ ဒါေတြ ေျပာဖုိ ့မလုိပါဘူးဗ်ာ က်ဳပ္က ဧည့္သည္မွ မဟုတ္ဘဲ။ ကိစၥမရွိဘူး ေလာက၀တ္ေတြ မလုိ ပါဘူး ဗ်ာ" ကုိတင္ေဆာင္က "ေဆး ေခါင္းရင္းမွာ" ဟု ေရးျပသျဖင့္ ပလတ္စတစ္အိပ္ျဖင့္ထည့္ ထားေသာ ေဆးထုတ္ ကုိ ယူေပးရသည္။ သူ ေသာက္ရမည့္ေဆးမ်ားကုိ လက္ညွဳိးထုိးျပ သည္။ ေဆးသုံးျပားထုတ္ေပးျပီး ကုိတင္ေဆာင့္ ပါးစပ္ထဲ အသာထည့္ေပးလုိက္သည္။ ပခုံးကုိ အသာမထူ၍ ေရေႏြးပန္းကန္ကုိ ႏွုတ္ခမ္း တြင္ေတ့ေပးလုိက္သည္။ေနာက္ဆုံးေရတစ္ငုံတြင္ အသက္ရွဴမွားလွ်က္ ကုိတင္ေအာင္သီးေလသည္။ ေက်ာကုိ အသာသတ္ေပးရင္း ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆုိး၍ ေမာဟုိက္ေနေသာ ကုိတင္ေဆာင့္ကုိ ခဏ ေပြ ့ ထားလုိက္ရသည္။ကုိတင္ေဆာင္က အေမာေျပေတာ့ သူ ့မိသားစု သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း ေမးရွာသည္။ " ေနေကာင္းၾကပါတယ္ဗ်ာ ခင္ဗ်ား ေနသာရဲ ့လား ကုိတင္ေဆာင္" ကုိတင္ေဆာင္ ေခါင္းအသာဆတ္ျပသည္။ စာေတြး ေရးျပီး သူ ့ကုိ ျပျပန္သည္။ " ေဆးတုိက္ေပးလုိ ့ေက်းဇူးတင္ မ်ဳိရခက္" ကုိတင္ေဆာင္ ၾကဳိးစားျပီး စာေတြ ေရးေနေသး၏၊ ေနာက္ဆုံးျပေသာ စာလုံးေတြကုိ ဖတ္ျပီး သူ ့ရင္ထဲတြင္ စူးရွ နာက်င္သြားမိသည္။ ကုိတင္ေဆာင့္မ်က္လုံးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြက တြဲခုိလို ့ ႏွုတ္ခမ္းေတြက တဆတ္ဆတ္တုန္လုိ ့။ သူ ကုိတင္ေဆာင့္ လက္ကုိ တင္တင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကုိင္ထားလုိက္မိေလသည္။ ရင္ထဲတြင္လည္း ေဒါသ၊ စာနာစိတန္နဲ ့၊ ၀မ္းနည္းမွုေတြ ေရာျပြန္းလွ်က္ သက္ျပင္းသာေလးေလး ခ်မိ ေတာ့ေလသည္။ "ေဆးေသာက္ သီးရင္ သမီးကရုိက္ ရင္ထဲ မေကာင္းဘူး ......... "

Copy the BEST Traders and Make Money (One Click) : http://ow.ly/KNICZ